The outback!

Mijn allerlaatste reis ging naar de outback! Hier had ik al zo lang naar uitgekeken!
Ik zou eigenlijk samen met een huisgenootje gaan reizen, maar zij liet me helaas twee dagen van tevoren stikken. Dit was natuurlijk heel erg jammer, maar ik wilde zo graag deze reis doen, dus dan maar alleen. De eerste vijf dagen zou ik toch een tour doen, dus dan ontmoet je genoeg mensen.
Mijn hele reis begon ermee dat ik om 8 uur ’s ochtends vloog op 19 juni. Maar het Nederlands elftal moest natuurlijk tegen Australië spelen op 18 juni. Ik heb er heel lang over getwijfeld of ik deze wedstrijd zou gaan kijken, maar na een tijd dacht ik ‘waarom niet?’ en ben ik er dus heen gegaan. De wedstrijd begon in Melbourne om 2 uur ’s nachts, dus dat betekende dat ik alles al moest hebben ingepakt woensdagmiddag. Ik had afgesproken met wat andere Nederlandse meiden om te gaan eten bij Naked for Satan in de stad, dus had m’n tassen gedumpt in een locker op ’t busstation.
Nadat we heerlijke tapas hadden gegeten bij Naked for Satan moesten we natuurlijk nog de tijd doden voordat we naar de Nederlandse kroeg konden voor de wedstrijd. Dit resulteerde erin dat we een aantal drankjes deden bij een rooftopbar in de buurt. Om 1 uur mochten we de Nederlandse kroeg in, het Portland Hotel, en het was prachtig! Iedereen was in het oranje gekleed, overal hingen oranje en Nederlandse vlaggen en ze verkochten ook nog broodjes kroket.
Gelukkig wonnen we de wedstrijd, want er zaten ook nog een paar Australische supporters in de kroeg. Na de wedstrijd heb ik nog een tijd lang Nederlandse liedjes mee staan blèren. Om 6 uur was het helaas tijd om m’n tassen op te halen bij het busstation en de bus te pakken naar t vliegveld.
Ik was eigenlijk helemaal niet zo moe, totdat ik in het vliegtuig stapte. Ik heb nog nooit zo lekker geslapen in een vliegtuig. Ik heb van het opstijgen en dalen helemaal niks meegekregen. Helaas was het maar een vlucht van ongeveer 3 uur, en was ik dus nog steeds nogal kapot toen ik aankwam.

De andere meiden in de kamer in m’n hostel gaan ook allemaal dezelfde tour doen, dus dat was gelijk gezellig! Ik moest helaas m’n hele tas her inpakken omdat ik alleen een kleine rugzak mee mocht nemen. De volgende dag vertrok m’n driedaagse Uluru tour om 5 uur ’s ochtends. De eerste paar uur dus alleen maar geslapen.
Onze eerste stop was om 8 uur ’s ochtends bij een kamelen boerderij, waar je voor 7 dollar op een kameel mocht rijden. Dat heb ik natuurlijk gedaan! Wat een hilarische beesten zijn dat. Het rijden zelf vond ik erg lijken op paardrijden, maar t opstijgen en afstijgen is wel een beetje apart.
De volgende stop was ergens random langs de weg, omdat we met z’n allen brandhout moesten zoeken voor t kampvuur. We zouden namelijk in de buitenlucht gaan slapen en aangezien het behoorlijk afkoelt in de avond hadden we veel brandhout nodig.

Daarna kwamen we eindelijk aan bij Uluru (of Ayers Rock). Uluru is de aboriginal naam voor Ayers Rock en is een prachtig, enorm oranje berg in het midden van de woestijn. Voordat we Uluru van dichtbij gingen bekijken zijn we eerst naar het Aboriginal Cultural Centre gegaan. Hier mochten helaas geen foto’s worden gemaakt wegens respect voor de aboriginal cultuur. We leerden hier dat Uluru een heilige plaats is voor de aboriginals en dat het respectloos zou zijn om de berg te beklimmen. In de jaren 70 is er echter een ketting geplaatst in Uluru zodat mensen ‘m kunnen beklimmen. Onze gids zei dat we vrij waren om te doen wat we wilden en uiteindelijk zijn 10 van de 30 mensen ‘m toch gaan beklimmen. Ik heb in plaats daarvan een wandeling van 8 km om Uluru heen gemaakt. Als je er zo lang omheen loopt besef je pas hoe ontzettend groot het is, en dat het helemaal geen rechthoekige berg is.
Na onze wandelingen zijn we naar een uitkijkpunt gereden waar we onder ’t genot van champagne hebben genoten van een prachtige zonsondergang over Uluru.
Daarna was het tijd om naar ons kamp te gaan. Aangezien ik niet in de groep zat die moest koken kon ik even lekker opwarmen onder de douche. Zodra de zon weg was, was het namelijk behoorlijk koud. Nadat we wraps hadden gegeten en spelletjes hadden gedaan rond ’t kampvuur was het tijd om te gaan slapen. We hadden een prachtige heldere hemel, dus voor ’t slapen gaan heb ik nog een tijd lang liggen staren naar de prachtige sterren.

De volgende ochtend moesten we weer vroeg op om de zonsopgang te bekijken over Uluru. Daarna hebben we een lange wandeling gemaakt in de Valley of Winds, die niet voor niks zo heet. Na de wandeling gingen we weer terug naar kamp voor lunch. De rest van de dag moesten we vooral veel rijden naar Kings Canyon.
We kwamen precies aan bij de zonsondergang. Ik denk dat ik op deze reis bijna elke zonsopgang en zonsondergang heb gezien, maar ’t blijft mooi.
Eenmaal aangekomen in het kamp was ’t tijd om de barbecue op te warmen. Op het menu stond kangoeroe, kameel, worstjes en salade. Daarnaast had onze gids ook een kangoeroestaart gekocht bij de supermarkt (ja dat kan dus gewoon), die hij voor ons ging bakken in het kampvuur. Aangezien de staart nog vacht had moest dat er eerst worden afgebrand en de verbrandde resten eraf geschraapt met een mes. Daarna schepte hij een klein gat in het kampvuur waar hij de staart ingewikkeld in aluminiumfolie in legde en bedekte met hete kolen. Daarna moesten we ongeveer een halfuur wachten totdat t vlees goed was. Bij ’t snijden van de staart kwamen we erachter dat er maar weinig vlees aanzit. Het is vooral veel vet en bot. Iedereen kon dus maar een klein hapje proberen. Het was een totaal andere smaak dan ander kangoeroevlees wat ik had gegeten, maar wel lekker.
Vlak voordat we gingen slapen kwam onze gids ons vertellen dat er waarschijnlijk een dingo in onze keuken was geweest, dus dat we echt geen eten bij ons moesten houden. Aangezien ik voor de rest niks heb gemerkt ga ik er maar vanuit dat de dingo ons voor de rest met rust heeft gelaten.
De volgende dag begonnen we met zonsopgang met een lange wandeling in Kings Canyon. Wat een prachtige plek! Vergelijkbaar met de Grand Canyon. Op de helft van de wandeling gaf m’n camera ’t helaas op, maar gelukkig kan ik de foto’s van andere mensen gebruiken haha.
Na de wandeling gingen we terug naar kamp voor lunch en moesten we inpakken voor de lange reis terug naar Alice Springs. ’S Avonds hebben we met de hele groep nog gegeten en drankjes gedaan.
De volgende ochtend ging echter mijn tour naar Darwin al om 5 uur ’s ochtends, dus ik had niet zo veel geslapen.
De eerste dag van de trip naar Darwin zouden we vooral veel rijden. Dit kwam goed uit want iedereen was nogal moe van de avond ervoor. We hebben twee stops gemaakt die het waard zijn om te vernoemen. De eerste was een bizarre plek. Een soort wegrestaurant met een soort klein museum eraan vast waar alles was ingericht op aliens. Blijkbaar geloofde deze mensen heilig in het bestaan van aliens en hadden ze zich hier volledig op gericht. Apart.
De tweede stop was bij Devil’s Marbels, wat een verzameling van enorme rode rotsen zijn in het midden van de woestijn. We mochten hier ook op klimmen wat zorgde voor een mooi uitzicht.
Die avond sliepen we in het kleinste dorpje dat ik ooit heb gezien (en dat zegt wat), Daly Waters. Er is hier niets meer te vinden dat een camping/motel met pub, een benzinepomp en een oude vervallen gevangenis. Vlakbij schijnt de allereerste internationale luchthaven in Australië te zijn geweest, maar daar was niet veel van over.
De volgende ochtend moesten we weer vroeg op. De eerste stop was bij de Manaraka Hot Springs, waar we een heerlijk warm ochtend bad konden nemen. Daarna gingen we naar Katherine Gorge, waar we een paar uur in de zon konden liggen.
Vervolgens moesten we nog ongeveer 3 uur naar Darwin rijden. Op ongeveer een uur van Darwin vandaan kregen we echter opeens een lekke band. Gelukkig hadden we genoeg bekwame mannen in onze bus, dus een halfuur later konden we alweer weg rijden.
In Darwin heb ik met twee Duitse meiden die ik op de tour had ontmoet twee dagen lang op het strand gelegen. We zijn ook nog naar de deckchair cinema geweest, waar je in de frisse buitenlucht naar een film kan kijken. Wat een mooi concept!
Mijn laatste reis ging naar Perth. Aangezien mijn vliegtuig om half 7 ’s ochtends vertrok had ik besloten om op het vliegveld te gaan slapen. Franzi (een van de Duitse meisjes) sliep ook op het vliegveld aangezien haar vlucht om 7 uur vertrok. Aangezien ik niet zo veel had kunnen slapen, heb ik de eerste dag in Perth in het park in de zon gelegen. Ik lag in King’s Park, dus had wel een uitzicht over de stad. Perth is niet zo heel groot, en na alle steden die ik heb ik gezien, niet zo boeiend.
De laatste tour die ik ging doen was naar de Pinnacles. De tour begon om 7 uur ’s ochtends en de eerste stop was bij Caversham Wildlife Park, waar ik alweer kangoeroes en koala’s mocht aaien, maar ik heb hier voor het eerst ook een wombat mogen aaien! Wat een enorme beesten zijn dat.
De volgende stop was bij de Indian Ocean Rock Lobster Factory waar we een tour en een heerlijke lunch kregen.
Daarna kwamen we eindelijk bij de Pinnacles. We hebben ongeveer een uur rondgelopen door dit bizarre landschap.
Vervolgens gingen we naar de duinen bij Lancelin waar ik eindelijk mocht sandboarden. Dit stond al op m’n lijstje vanaf dat ik in Australië aankwam. De eerste keer dat ik van de duin afging viel ik er halverwege af. Maar daarna kon ik er tot het einde op blijven. Helaas hadden we geen boarden waar je op kon staan, maar moest je er op zitten. Het was alsnog hilarisch!
Vanavond vertrek ik naar Nederland. Wat een dubbel gevoel! Aan de ene kant vind ik het heel fijn om mijn familie en vrienden weer te zien, aan de andere kant zou ik hier het liefst nog veel langer blijven. Wat een prachtig land! Ik hoop dat ik hier ooit nog terug kan komen.